نام‌های دیگر آن: اشترخار، اشترغار، شوکة المبارکه، خارشتر، زنجبیل العجم، زنجبیل الفارس، شترخار، اشترغاز، خارترانگبین، علف ترنجبین، کسیمه، شوک‌الجمل، خاراشتری، جوانا، محروب و شوکه المبارک می‌باشد.

     طبع آن گرم و بسیار خشک می‌باشد.
    برای درمان اسهال گیاه بادآورد را ابتدا جوشانده، سپس دم‌کرده آن گاه قبل از غذا میل شود.
    برای درمان بیماری صرع و بی خوابی که ناشی از ضعف اعصاب می‌باشد از جوشانده بادآورد روزی 3 بار میل شود.
    برای درمان برونشیت مزمن و عفونت ریه 10 گرم بادآورد را در 200 سی‌سی آب‌جوش دم‌کرده در 3 نوبت میل شود.
    برای شستشوی زخم‌ها 40 گرم بادآورد را به مدت 10 دقیقه جوشانده سپس شستشو دهید.
    کسانی که مبتلا به سرطان هستند 40 گرم بادآورد را در یک لیتر آب 20 دقیقه دم‌کرده بعد از هر غذا یک فنجان میل شود.
    برای درمان تپش بیش از حد قلب 8 گرم بادآورد را در 200 سی‌سی آب‌جوش دم‌کرده روزی 3 فنجان به مدت 7 روز بنوشند.
    برای دردهای نیمه سر نیز از دمکرده بادآورد استفاده شود.
    برای تقویت دستگاه هاضمه و معده از دمکرده بادآورد استفاده شود.
    دفع کننده انگل روده می‌باشد.
    به هضم غذا کمک می‌کند.
    برای بواسیر دمکرده بادآورد مفید می‌باشد.
    برای تصفیه کردن خون حدود 5 گرم بادآورد را در 200 سی‌سی آب‌جوش 10 دقیقه دم‌کرده قبل از غذا یک فنجان میل کنید.
    ضدعفونی کننده کلیه می‌باشد، بصورت دمکرده استفاده شود.
    گرچه از قی کردن در زمان حاملگی جلوگیری می‌کند ولی مصرف آن برای خانم‌های حامله مضر می‌باشد.
    باعث بیرون راندن اسید اوریک از بدن می‌گردد.
    آنتی بیوتیک می‌باشد.
    برای باد سرخ و تیفوئید مفید می‌باشد.
    بادآورد برای بیماری‌های عصبی و مالیخولیا و هیستری مفید می‌باشد، روزی 3 فنجان میل شود.
    برای درد کمر می‌توان از دمکرده گیاه بادآورد استفاده کرد.
    بادآورد برای ریه ضرر دارد مصلح آن افسنتین است.
    اگر بادآورد را جای نیش عقرب بگذارید سم آن را می‌کشد.
    در هند از این گیاه به عنوان تب بر استفاده می‌کنند.
    ادرارآور و ضد سیاه‌سرفه و تب و لرز است.
    برگ آن بدون کرک، زنگ‌مانند و با پنج دندانه مثلثلی کوتاه نوک تیز است. دانه‌های آن در درون نیامک پهلوی هم قرار دارند.
    خارشتر از نظر پزشکی سنتی دارای طبع سرد است و برای رفع صفرا و سنگ کلیه و مثانه مؤثر است.
    خارشتر یکی از علوفه های خوراکی برای دامها بویژه بزها است.
    این گیاه مقاوم به سرما و دارای ریشه عمیق است و به آب کمی نیاز دارد. خارشتر برای گیاهانی مانند غلات و چغندر به عنوان علف هرز بشمار می‌آید.ریشه‌های خارشتر گاه تا ژرفای 5 تا 7 متر هم می‌رسد. میوه‌ آن را ترنجبین (تَراَنگَبین) می‌نامند که به معنی عسل تر است.
    این گیاه در شوره‌زارهای ایران، عربستان، صحرای سینا، سوریه و هند و پاکستان تا ارتفاع 400 متری از سطح دریا می‌روید.

طریقه مصرف خارشتر

برای استفاده از خواص خارشتر به صورت دم کرده یا جوشانده یا از طریق تقطیر عرق گیاه به خصوص عرق ریشه آن مصرف می‌شود.

مضرات خارشتر

بیماران مبتلا به حصبه، اسهال خونی، بواسیر، خون ادراری و آبله از خوردن خارشتر خودداری کنند.

زنان باردار – کودکان زیر ۵ سال – اختلالات غده تیروئید

نظرات